شیخ مشرف‌الدین ابن مصلح بن عبدالله شیرازی موسوم به شیخ اجل سعدی است و از بزرگ‌ترین ستارگان و برجستگان درجه اول آسمان ادب ایران زمین و علی الخصوص منطقه بیدگل است كه با تسلط وصف ناپذیر خود بزرگ ترین شاهكارهای ادبی ایران را در سرتاسر تاریخ ادبی این كشور خلق نموده است. تاریخ زندگی این شاعر و سخن سرای بزرگ چندان معلوم نیست ولی تمامی علمای اهل ادب و تاریخ شناسان فهمیده ، محل دقیق تولد او را بیدگل معرفی نموده اند و چون محله ی آن ذکر شود نوعی اختلاف در بیدگل بوجود می آید ، آن را محرمانه نزد خود نگه می دارم. متاسفانه به دلیل آگاه نبودن مسئولین مربوطه ، این شخصیت گرانبها را مال شیراز کردند ولی خود جناب سعدی در بسیاری از اشعار خود از بیدگل نام برده و شعرهای زیبایی در وصف بیدگل سروده است که متاسفانه در آن دخل و تصرف شده است. یکی از این اشعار به این شرح است :
خوشا بیدگل و وصف بی مثالش ، خداوندا نگهدار از زوالش
به بیدگل آی و فیض روح قدسی ، بجوی از مردم صاحب کمالش
حتما شما هم از شعر بالا تعجب کرده اید ، ولی او بارها ابراز ارادت ، به زادگاه را در اشعارش بیان نموده ولی ما که همشهری او هستیم دنبال خواندن و لذت بردن از اشعار او نبوده ایم . بنده کارت شناسایی سعدی علیه الرحمه را یافته ام و شما هم میتوانید صحت گفته های من را تایید کنید.
فقط تنها نکته ای که ذهن شما را در مورد سعدی مغشوش کرده است، شاید آرامگاه کنونی وی باشد که در شهر شیراز قرار گرفته . ما هم منکر این قضیه نیستیم ، ولی اگر شما از پدربزرگتان در مورد آرامگاه سعدی سوال کنید بی شک خواهند گفت که در قدیم وسعت بیدگل بسیار پهناور بوده و به دلیل عدم اتحاد اهالی بیدگل وهمچنین حملات زیادی که توسط دیگر اقوام به این منطقه می شده کم کم بیدگل تجزیه شده و به مرور زمان شیراز جای آن را گرفته است.
سعدی بیدگلی